Πριν σε κρατήσω δεν αγκάλιαζα πραγματικά.
Πριν σε αντικρίσω ήμουν τυφλή, γιατί δεν έβλεπα την ουσία.
Πριν μου χαμογελάσεις, δεν ήξερα πως είναι να κλαις από ευτυχία.
Πριν έρθεις στη ζωή μου, δεν ήξερα πως είναι να αγαπάς χωρίς όρους και όρια, να ζεις για κάποιον άλλον.
Πριν από εσένα ήμουν απλά γυναίκα, δεν ήμουν μαμά.
Κάθε μου ευχή, όνειρο, ελπίδα έχει το όνομα σου.
Γιατί εσύ και μόνο, είσαι αρκετός.
Γιατί πάντα κάτι έλειπε, μέχρι που ήρθες και γέμισες κάθε κενό, φώτισες και τις πιο σκοτεινές γωνιές μου.
Σε ευχαριστώ ζωή μου...
P.S Μαμά μου πόσο δίκαιο είχες... για όλα! Σε αγαπώ!
