Λέμε συχνά είμαστε όσο δείχνουμε, εννοώντας ηλικιακά. Εγώ πιστεύω είμαστε όσο νιώθουμε. Και αν διατηρείς την παιδικότητα σου δεν γερνάς, μεγαλώνεις μεν αλλά δεν γερνάς. Και πότε γερνάμε; Για εμένα όταν σταματάμε να ονειρευόμαστε και να θέτουμε στόχους!
Παρατηρώντας λοιπόν τον γιό του αδερφού μου, την λατρεία μου, κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να κρατάμε αυτό το χάρισμα που είχαμε παιδιά. Να πιστεύουμε σε παραμύθια, να είναι όλα μαγικά και όλα εφικτά. Να μην μας πιέζει ο χρόνος, να μην θέτουμε ηλικιακούς φραγμούς στα όνειρα μας και να νιώθουμε πως ο κόσμος μας ανήκει (με την καλή έννοια).
Παρατηρώντας τον λοιπόν σκεφτόμουν πόση «δύναμη» μπορεί να έχει ένα τόσο δα πλασματάκι που μπορεί να σε κάνει ότι θέλει, να σε «χειραγωγήσει» και να πετύχει τον στόχο του. Να πιστεύει στην δική του εκδοχή των πραγμάτων και όταν του παραθέτεις διαφορετικά δεδομένα να τα επεξεργάζεται και να αναπροσαρμόζεται κάνοντας τα όλα εφικτά.
Και μετά… διερωτάσαι που πάει όλη αυτή η πίστη στον εαυτό μας; Πιστεύουμε στις δυνάμεις μας, ΑΛΛΑ με χίλιες πισινές. Είμαι καλή σε αυτό αλλά…ίσως…αν! Η συνέχεια γνωστή…
Θέσε νέους στόχους και προσπάθησε να τους υλοποιήσεις. Η ηλικία δεν έχει καμία σημασία. Μπορώ να δώσω αμέτρητα παραδείγματα ανθρώπων που άλλαξαν την ζωή τους όντας πλέον πολύ μεγάλοι ηλικιακά, ακριβώς γιατί πίστεψαν στις δυνάμεις τους και το ήθελαν πολύ.
Και κάνοντας όλες αυτές τις σκέψεις… έκανα την δική μου λίστα για όσα ανέβαλα και όσα είπα είναι αργά. Γιατί κάθε καινούργια μέρα είναι η πρώτη της υπόλοιπης σου ζωής. Πόσο ωραία σκέψη για να θέσεις νέους στόχους;
